Gaston Leroux ünlü alıntılar

Herkes ölür. Sadece bazıları için zamanı ve yeri seçiyorum!

Bir kadın beni gördüğünde, senin gördüğün gibi, o da bana aittir. Beni sonsuza dek seviyor.

Eğer hayalet bensem, bunun nedeni insanın nefretinin beni bu hale getirmiş olmasıdır. Eğer kurtarılacaksam bunun sebebi senin aşkın beni kurtarmasıdır.

Ağlıyorsun! Benden korkuyorsun! Ve yine de gerçekten kötü değilim. Beni sev ve göreceksin! Tek istediğim kendim için sevilmekti.

Erik gerçekten ölmedi. Gecenin müziğini dinlemeyi seçenlerin ruhlarında yaşamaya devam ediyor.

Baştan ayağa ölümden yaratıldığımı bilmelisin ve o seni seven, sana tapan ve seni asla ama asla terk etmeyecek bir ceset!

Gözyaşlarından birini kaybetmemek için maskemi yırttım... ve o kaçmadı!...ve o ölmedi!... O hayatta kaldı, üzerimde ağladı, benimle ağladı. Birlikte ağladık! Dünyanın sunabileceği tüm mutluluğu tattım.

Kızarmamanız için size beş dakika veriyorum. işte Louise-Phillipe odasındaki manto parçasındaki abanoz tabutları açan küçük bronz anahtar. Çekmecelerden birinde bir akrep, diğerinde ise her ikisi de Japon bronzuyla çok akıllıca taklit edilen bir çekirge bulacaksınız: sizin için evet ya da hayır diyecekler. Akrebi döndürürsen, bu benim için, döndüğümde evet dediğin anlamına gelir. Çekirge hayır anlamına gelecektir... Çekirge, çim haznesine dikkat et! Bir çekirge sadece dönmez: zıplar! Zıplıyor! Ve çok yükseğe zıplıyor!

Bir yazarın çalıştığı odada çiçeklerden başka bir şey olmaması gerekir.

Diğer çocukların top oynayabileceği gibi kalplerde oynadılar; Sadece, gerçekten ileri geri fırlattıkları iki kalpleri olduğu için, onları her seferinde incitmeden yakalamak için çok ama çok kullanışlı olmaları gerekiyordu.

Hiç kimse, üzüntüleri üzerine neşe maskesi takmayı ve içsel sevinci üzerine üzüntü, can sıkıntısı veya kayıtsızlık maskesi takmayı öğrenmemiş gerçek bir Parisli olamaz.

Kutsal melek, Cennette kutsanmış, Ruhum seninle dinlenmek için can atıyor

Erik: Çok mu yorgunsun? Bu gece sana ruhumu verdim ve öldüm. Ruhun çok güzel bir şey çocuğum. Hiçbir imparator bu kadar adil bir hediye almadı. Melekler gece ağladı.

Hayır, o bir hayalet değil; O Cennetin ve yerin adamıdır, hepsi bu.

Opera hayaleti gerçekten vardı. Uzun zamandır inanıldığı gibi, sanatçıların hayal gücünün, yöneticilerin batıl inançlarının bir yaratığı ya da balenin genç hanımlarının, annelerinin, kutu bekçilerinin saçma ve etkilenebilir beyinlerinin bir ürünü değildi. pelerin odası görevlileri veya kapıcı. Evet, gerçek bir hayaletin, yani spektral bir gölgenin tam görünümünü üstlenmesine rağmen, etten kemikten vardı.

Erik, Erik! Hayatını kurtardım! Hatırladın mı? Kokundan öldün! Ama benim için şimdiye ölmüş olurdun.

Paris'te hayatlarımız bir maskeli balodur.

Küçük Lotte her şeyi ve hiçbir şeyi düşünmedi. Saçları güneş ışınları kadar altın, ruhu gözleri kadar berrak ve maviydi. Annesini hırladı, bebeğine iyi davrandı, elbisesine, kırmızı ayakkabılarına ve kemanına çok iyi baktı, ama en çok uyuduğu zaman Müzik Meleğini duymayı severdi.

Ortopedi biliminin doğal olarak veya ameliyat sonucu burunlarını kaybetmiş kişilere güzel takma burunlar sağladığını herkes bilir.

Hulloa €/ duvar bir aynadır!

...ucu eğik burnu, unutma beni gözleri, gül kırmızısı yanakları, zambak beyazı boynu ve omuzları titreyen bir sesle açıklamayı yapan kız: Hayalettir!

Zavallı, mutsuz Erik! Ona acıyalım mı? Onu lanetleyelim mi? Herkes gibi sadece 'biri' olmak istedi. Ama çok çirkindi! Ve sıradan bir yüzle insanlığın en seçkin insanlarından biri olacağı zaman, dehasını gizlemek ya da onu oyun oynamak için kullanmak zorunda kaldı! Dünyanın tüm imparatorluğunu elinde tutabilecek bir kalbi vardı ve sonunda bir mahzenle yetinmek zorunda kaldı. Evet, Opera hayaletine acımalıyız...

Bu gece sana ruhumu verdim ve öldüm." - Christine, Gaston Leroux'dan: Operanın Hayaleti.

Avizeyi indirmek için gece şarkı söylüyor!

Bazen Müzik Meleği beşiğin üzerine eğilir... ve işte bu şekilde, elli kişiden altıda keman çalan küçük dahiler var ki, itiraf etmelisiniz ki bu çok harika. Bazen Melek çok sonra gelir, çünkü çocuklar yaramazdır ve derslerini öğrenmez veya ölçeklerini uygulamazlar. Ve bazen hiç gelmez, çünkü çocukların kötü bir kalbi veya kötü bir vicdanı vardır.

Bak!Görmek ister misin? Gördün mü! Gözlerinize ziyafet çekin, ruhunuzu lanetli çirkinliğime boğun! Erik'in yüzüne bak! Artık sesin yüzünü biliyorsun! Beni duymakla yetinmedin, değil mi? Neye benzediğimi bilmek mi istedin? Siz kadınlar çok meraklısınız! Tatmin oldun mu? Yakışıklı bir adamım, değil mi?...Bir kadın beni gördüğünde, senin gördüğün gibi, o da bana aittir.Beni sonsuza dek seviyor! Ben bir çeşit Don Juan'ım, biliyorsun!...Bana bak! Ben Muzaffer Don Juan'ım! -Operanın Hayaletinde Erik

Kan!...Kan!... Bu iyi bir şey! Kanayan bir hayalet daha az tehlikelidir!

Tek istediğim kendim için sevilmekti." (Erik)

Ve her an arkasına bakmaya özen göstermesine rağmen, kendi gölgesi gibi onu takip eden, durduğunda duran, durduğunda yeniden başlayan ve iyi yönetilen bir gölgenin yapması gerekenden daha fazla ses çıkarmayan bir gölge göremedi.

Seni seven, sana tapan ve seni asla ama asla terk etmeyecek bir ceset olduğunu bil!...Bak, şimdi gülmüyorum, ağlamıyorum, senin için ağlamıyorum, maskemi koparan ve bu nedenle beni bir daha asla terk edemeyen Christine!...Beni görmek isteyen çılgın Christine!

Ben gerçekten kötü değilim. Beni sev, göreceksin!

Melek tarafından ziyaret edilen kişiler, insanlığın geri kalanı tarafından bilinmeyen bir heyecanla titrer

Opera hayaleti gerçekten vardı

İnsanlar sevdikleri zaman bu kadar mutsuz mudur?" "Evet Christine, sevildiklerinde ve sevildiklerinden emin olmadıklarında.

neden hiç tanışmadığın, kimsenin bilmediği ve senin bile hiçbir şey bilmediğin bir adamı kınıyorsun?

Issız, soğuk yola ve solgun, ölü geceye donuk bir şekilde baktı. Hiçbir şey onun kalbinden daha soğuk ya da daha ölü değildi. Bir meleği sevmişti ve şimdi bir kadını hor görüyordu.

Dünyanın tüm imparatorluğunu elinde tutabilecek bir kalbi vardı ve sonunda bir mahzenle yetinmek zorunda kaldı.

Ben dürüst bir kızım, M. le Vicomte de Chagny ve kendimi soyunma odamda erkek sesleriyle kilitlemiyorum.

Aşktan öleceğim....daroga....Aşktan ölüyorum.... İşte böyle... Onu çok sevmiştim! Ve onu hala seviyorum...daroga.....ve ona olan sevgimden ölüyorum, sana söylüyorum! öpmeme izin verdiğinde ne kadar güzel olduğunu bilseydin her...It ilkti...daroga, ilk defa bir kadını öpüyorum.. Evet, canlı... Onu canlı canlı öptüm.... Ve ölmüş gibi güzel görünüyordu!

Neden, onu seviyorsun! Korkunuz, dehşetiniz, bunların hepsi sadece en mükemmel türden, insanların kendilerine bile itiraf etmediği türden sevgi ve sevgidir.

Ama beni seviyor musun? Erik yakışıklı olsaydı beni sever miydin Christine?

Şimdi herkes gibi yaşamak istiyorum. Herkes gibi bir karım olsun ve onu pazar günleri dışarı çıkarmak istiyorum. Beni herhangi biri gibi gösteren bir maske icat ettim. İnsanlar sokaklarda bile dönmeyecek. Kadınların en mutlusu olacaksın. Ve zevkle bayılana kadar kendi başımıza şarkı söyleyeceğiz. Ağlıyorsun! Benden korkuyorsun! Ve yine de gerçekten kötü değilim. Beni sev ve göreceksin! Tek istediğim kendim için sevilmekti. Beni sevseydin bir kuzu kadar nazik olurdum; ve benimle istediğin her şeyi yapabilirdin.

Aynı akşam bir opera şarkıcısını çalıp yirmi bin frank çalan bir hayalet, elleri çok dolu olması gereken bir hayalettir!

Gölge, adımlarına tutunarak arkalarından takip etmişti; ve iki çocuk, sonunda, büyük bir bronz jestle kocaman lirini kıpkırmızı bir gökyüzünün kalbine kaldıran Apollon'un güçlü koruması altında, güvenilir bir şekilde oturduklarında varlığından çok az şüpheleniyorlardı.

Opera hayaletinin dokunuşunu tanıyoruz.

Aşırı masumiyetin o kadar korkunç göründüğü zamanlar vardır ki nefret dolu hale gelir.