Sonya Hartnett ünlü alıntılar

Dünyanın en güzel şeylerine tanık olmuş, yaşlanmasına ve sevilmemesine izin vermişti. Bir leviathan'ın kükremesinin sıcaklığını ve bir kedinin pençesinin içindeki sıcaklığı hissetmişti. Rüzgarla sohbet etmiş ve askerin gözyaşlarını silmişti. İnsanların görmesini sağlamıştı, kendini denizde görmüştü. Bileklerine kelebekler düşmüş, ağaçlar dikmişti. Sevmişti ve aşkı bırakmıştı. Bu yüzden gülümsedi.

Kapıların, duvarların, çitlerin, tavanların - kararlı bir şekilde içeri girmek istediklerini dışarıda tutmakta çaresiz olduklarını anlamıyor.

Dahası, son derece önemli olan tek yazı biçiminin çocuklar için yazmak olduğuna inanıyorum. Bir ömür okuyucunun yüreğinde taşınan yazıdır; Gelecekle konuşan yazıdır.

Hayat içeride yaşanır. Dışarıda ne olduğu önemli değil.

Ne kadar aptalca olduğunu düşündüm, hepimizin bir başkasını arzulamak için doğmuş olmamız, arzu beraberinde böyle bir hayal kırıklığı ve acı getirse de. İnsanlığın tarihi, kalp kırıklığıyla kanlı bir şekilde puanlanmalıdır. Bu sevgi özlemi üzerimizde bir felaket.

Parmaklarımda ateş var. Dokunduğum her şeyi yakıyorum.

Evet, yansımalar! Aynı, ama farklı. İkizler gibi - kan kardeşler gibi! Ve ceza ya da intikam gibi kötü bir şeye ihtiyacın olduğunda, bana soracaksın ve ben yapacağım -

İçimdeki her atom kurşundan oluşmuş hissediyor. Ölmek budur: yere çekilmek.

Küçük bir kasabanın sinek kadar gözü vardır

Küçük bir kasaba, gözleri ve ağzı açık maw'dan başka bir şey değildir; kısır kuş sürüsü gibi kendi kendine gagalar.

Uçmama izin ver, diğer gözlerden gizlenmiş şeyleri görmeme izin ver.

Hayatım ayaklarımı döküyor ve yerdeki çatlaklardan sızıyordu; Yine de ellerimi bırakacağından korktuğum için diz çöktüm ve hareket etmedim. Kalmama izin ver, yalvarmak istedim: Lütfen beni gitmeye zorlama.

Sanırım başkalarının hayatlarını perişan ettiğinizde olan budur: hayat size geri döndüğünde sefilleşir.

Şefkat aptal yerine koyar. İstisnasız her zaman aşk, er ya da geç umutsuzluğun tuzlu suyuyla sular altında kalan bir kanal kazar.

Ölüyorum: bu güzel bir kelime. Çello'nun uzun yavaş iç çekişi gibi: ölmek. Ama onun sesi, onunla ilgili tek güzel şey.

Hayatımın gizemli olmasını istiyorum "dedi, ne demek istediğini bilmese de.

Aşk, ay ışığı, gök gürültüsü veya gecenin ortasında teneke bir çatıda yağmur gibidir; Hayatta gerçekten bilmeye değer şeylerden biridir.

Tomas, bazen korkutucu olduğunu itiraf etti. Ama korkutucu kısımlar seni cesur yapan şeydir.

Etrafınızda demir çubuklar olmaması gerekiyordu - kimsenin buna sahip olmaması gerekiyordu. Tepelerden düşüp yalnızlaşman, kendi yemeğini bulup yağmur yağdığında ıslanman gerekiyordu. Hayattayken olan budur.

Hiçbir şey kolay olmadı ve bazen başarısız oldu ve bazen masalların haklı olduğunu, sonsuza dek mutlu yaşamanın gerçekten daha kolay yollarının olması gerektiğini düşündü; ama yenilgi, herhangi bir masalın kötü bir sonudur, bu yüzden denemeye devam etti.

Dünyadaki her şeyden daha güzel hiçbir şey yoktur.

Hayat kadar önemli, karmaşık, tekrarlanamaz ve kolayca zarar görebilen bir şeyden nasıl mutluluk doğar?

Kafesteki hiçbir kuş konuşmaz. Söyleyecek ne var ki? Gökyüzü her yerdedir, başının üstünde çalkalanır, mavi ve sonsuzdur, ona seslenir. Ama kafesteki kuş 'Yapamam' dışında hiçbir şeye cevap veremez.

Her zaman yalnız olurdum, ama artık yalnız değilim.

Sevginin nefretle nasıl bir arada var olduğu, birbirlerini nasıl dilsiz hale getirdikleri, bir araya gelmelerinin yeni ve daha yumuşak, sempatik bir şey yapması garip.