Guillermo Cabrera Infante ünlü alıntılar

Bence yazarlar herkesin basmaktan çok korktuğu yerlere koşarlar

Yazarken, ilk boş sayfa veya herhangi bir boş sayfa benim için hiçbir şey ifade etmiyor. Bir şeyin anlamı, kelimelerle dolu bir sayfadır.

Yazılarımda Küba'yı, özellikle de bir zamanlar harika ve büyüleyici bir şehir olan Havana'yı ele geçirmek için birçok kez uğraştığımı düşünüyorum.

Benim için yazmak, ciddi yazmak dediğin şey bile oyun.

Roman olarak tanımladığım şey bu: başlangıcı, ortası ve sonu olan, karakterleri ve ilk cümleden sonuncuya kadar ilgiyi sürdüren bir olay örgüsü olan bir şey. Ama yaptığım hiç de bu değil.

Kitap okumadan önce bir film okuyabiliyordum.

İnanıyorum ki, yazma ve okuma arasında her zaman bir ilişki vardır, bir yandan yazar ile diğer yandan okuyucu arasında sürekli bir etkileşim vardır

Yazarken kendimden o kadar zevk alıyorum ki, yazılanların gerçekten okuyucuya ihtiyacı yok

Haftalık bir dergi için yazdım ve ardından bir edebiyat dergisinin editörlüğünü yaptım, ancak gazetecilik mesleğinin kendisinde kendimi gerçekten rahat hissetmedim

Kendimi İspanyol bir yazar olarak görmüyorum.

Aklın uykusu canavarlar üretiyorsa, mantıksızlığın uykusu ne üretir?

Odyssey'i okudum çünkü yirmi yıldan fazla bir süre yokluğundan sonra eve dönen ve sadece köpeği tarafından tanınan bir adamın hikayesiydi.

Bu yüzden kendimi anavatanımın tarihçisi, hatta Havana'nın tarihçisi olarak görmüyorum

Kelime oyunları, kelimelerle dolu bir mizah biçimidir.

Unvanlar sadece önemli değil, benim için de önemli. Başlık olmadan yazamam

Yazarlar, yayıncıların basmaktan korktuğu ve çevirmenlerin basmaktan korktuğu yerlere koşarlar

Tütün beyefendinin afyonudur, zenginlerin dinidir.

Karakter fikrine pek inanmam. Kelimelerle yazıyorum, hepsi bu. Bu kelimelerin şu ya da bu karakterin ağzına konup konmadığı benim için önemli değil

Amerikan edebiyatı yazmayı her zaman çok ciddi bir mesele olarak görmüştü

Hayatımda çizgi roman ve radyo gibi gazetecilikten daha önemli etkiler vardı.

Ama yazarken aklımda okuyucu yok. Hiçbir gerçek yazar bunu yapmaz

Kurgudaki diyalog her zaman sessizce okunmak için yazılır. Sayfa sınırdır. Sahnede ve ekranda diyalog konuşulmak içindir. Ses sınırdır.

Birçok yazarın sansür altında yazmak zorunda kaldığını ve yine de iyi romanlar ürettiğini biliyorum; Örneğin Cervantes, Katolik sansürü altında Don Kişot'u yazdı.

İyi bir sigara içen, iyi bir sevgili gibi, zamanını her zaman bir puroyla alır.

Bu, ne yazarsanız yazın, biyografi, otobiyografi, polisiye roman veya sokakta sohbet olsun, yazdığınız anda her şeyin kurgu haline geldiği anlamına gelir.

Kitaplarımın çoğu başlıkla başladı, çünkü halihazırda devam etmekte olan bir esere isim vermek benim için bir anlam ifade etmiyor.

Asla gerçek bir gazeteci olmadım, film eleştirmeniydim.

Okuyucu ve karakterler arasındaki ilişki çok zordur. Yazar ve karakterleri arasındaki ilişkiden bile daha tuhaf.

Bir ana okuyucum var, karım Miriam Gomez. Yazdığım her şeyi okuyor - bir şey yazmayı bitirmedim ve o zaten okuyor.

Benim tarzım yok.

Ben bir parça yazarıyım.

İlhama inanmıyorum ama çalışmak için bir unvanım olmalı yoksa kaybolurum

Benim için kelimeler sadece kelimelerdir, başka bir şey değildir

Ben kendi içinde stil kavramına karşıyım

Yazarların, kendilerini son derece zarif görmedikçe, geceleri, toplumun biraz dışında, suçluluk ve uygunluk arasında gidip gelen insanlar olduklarına inanıyorum

Bence tüm yazılar hafızayla yapılır

Bence tüm yazarlar gibi - ve eğer herhangi bir yazar buna katılmıyorsa, o zaman o bir yazar değil - öncelikle kendim için yazıyorum

Yakından bakarsanız, Kapana Kısılmış Üç Kaplandan daha görsel bir kitap yoktur, boş sayfalarla, karanlık sayfalarla dolu olması, kelimelerden yapılmış yıldızları, sayılardan yapılmış ünlü sihirli küpü ve hatta bir sayfası vardır. ayna.

Annem bir manastırda eğitim görmüştü ve 1930'ların başında Stalin'in en yaygın döneminde babam tarafından komünizme dönüştürülmüştü. bu yüzden iki tanrısı vardı, Cennetteki tanrı ve yeryüzündeki tanrı.

Sürgünde yazıyorum çünkü ülkeme dönemiyorum, bu yüzden kendimi sürgün edilmiş bir yazar olarak görmekten başka çarem yok.

Hayır, kesinlikle hayır, yazmak yapboz gibi olmak zorunda değil, çok doğrusal bir girişim olabilir.

Benim için edebiyat, sayfada fiziksel bir şekilde işlenen hem zihinsel hem de somut karmaşık bir oyundur.

Castro'ya karşı ilk olarak Haziran 1968'de, kitabımın yayınlanmasından on beş ay sonra çıktım ve etrafımda ne kadar çabuk bir boşluk oluştuğunu hayal bile edemezsiniz

Çok bilge bir yazar bir keresinde bir yazarın kendisi için yazdığını ve sonra para için yayınladığını söylemişti. Kendim için yazıyorum ve sadece okuyucu için yayınlıyorum

Çocukken hevesli bir radyo hayranıydım ve aynı zamanda harika bir çizgi roman aşığıydım

Kitaplarıma roman demekten titizlikle kaçındım

Bir filmi baştan sona izlemek okumak gibidir, çünkü gördükleriniz görüntü olsa da size bir hikaye anlatıyorlar

Gerçekten çok inatçı şeyler olan kelimelerle, boş bir sayfayla, yazmak için kullandığınız lanet şeyle, bir kalemle veya daktiloyla mücadelenin tam ortasındasınız ve bunu yaparken okuyucuyu tamamen unutuyorsunuz

İspanyolca yazan tek ingiliz yazar benim.

Mecbur kaldığım için ülkemden ayrıldım ve İngiltere'de yaşadığım için dilimi kaybedeceğimi sanmıyorum