William Ernest Henley ünlü alıntılar

bu gazap ve gözyaşı yerinin ötesinde, gölgenin dehşeti beliriyor

Ben kaderimin efendisiyim; Ben ruhumun kaptanıyım.

Kapının ne kadar dar olduğu, Parşömenin ne kadar ceza aldığı önemli değil; Kaderimin efendisiyim: Ruhumun kaptanıyım.

İşte bizim için yaşayan bir yazın hayaleti, Yaz olacağına dair bir söz var.

Hayat, titreyen bir çile içinde kıvrılan, kıvrılan, çırpınan ve dönen, ince ve kibirli bir figür olan uçsuz bucaksız bir inananın içine kıvrılan bir dumandır. Kulübe ve salon için bir uç.

Kim bilir nasıl gidiyor! Hayat geçen senenin Bülbülü, Aşk geçen senenin gülü.

Tolstoy'da iki adam var. O bir mistik ve aynı zamanda bir realist. Tüm samimiyetine rağmen belirsiz ve duygusal olmasa da hiçbir şey olmayan bir dindarlık pratiğine bağımlıdır; ve gözlemcilerin en keskin ve duygusuzudur, karakter ve duygunun en derin ve en ciddi öğrencisidir.

Sessiz gökyüzünden geç bir domuz cıvıltısı.

Kışın gri zevkine, Yazın altın rüyasına, Kutsal, yüce ve tarafsız, Yaşamın annesi Ölüm, Tüm insanları sonsuza dek birbirine karıştırır.

Ve bak, Hastane, gri, sessiz, yaşlı, Dost canlısı chafferers gibi yaşam ve ölümün buluştuğu yer.

Bıçağı beklerken beni izle.... Kloroformun kalın, tatlı gizemi, Sarhoş karanlık, hayattaki küçük ölüm.... [F] şansla yüzleşmek için as, biraz küçülüyorum: Umutlarım güçlü, iradem zayıf bir şey. ...Ben hazırım Ama beyler hamallarım, hayat kırılgandır: CÃ ¦ sar'ı ve servetini sabit taşıyorsunuz!

[T] hey seni bir masaya uzat. Sonra size göz kapaklarınızı kapatmanızı emrederler Ve sizi bir peçeteyle maskelerler ve anetik varlığınızla Sıcak ve incelikli bir şekilde ulaşır.

Çünkü orası benim evim canım, benim olmak istediğim ev. Üst yelkenlerimiz kaldırılacak ve denize açılacağız. Meşe, dişbudak ve bonnie birken ağacı Hepsi eski ülkede yeşeriyor.

Shakespeare ve Rembrandt'ın ortak noktası, spekülasyonu hızlandırma ve insanların zihinlerini savaşmaya ve tartışmaya zorlama becerisine sahiptir.

Sanatın değeri ve ayrımı budur: gerçeklikten daha gerçek olmak, doğa değil doğanın özü olmak.

Denemeciler, şairler gibi doğarlar ve yaratılmazlar ve hatırlamaya değer biri için dünya, okumaya değmeyen yüzle karşı karşıya kalır. Gerçek denemeciniz edebi anlamda herkesin dostudur.

Gerçekten ölmeden önce öldüğümüz ölümler o kadar çoktur ki.

Bülbülün altın bir lirası var, Lark'ın bir açıklama çağrısı Ve karatavuk şimşir flütünden başka bir şey çalmıyor ama onu en çok seviyorum. Çünkü onun şarkısı hayatın tüm sevincidir Ve biz çılgın bahar havasında, Kalplerimizi ve dudaklarımızı birlikte söyleyene kadar ikimiz dinledik.

Sanatçının işlevi kopyalamak değil sentezlemektir: tesadüfi, boş, alakasız ne varsa hammaddesi olan o büyük gerçeklik karmaşasından kurtulmak ve yalnızca uygun ve ölümsüz olanı sürdürmek için seçmektir.

Deneme yazarının üzerine düşeni yapan ve bunu yaparken ölümsüzlüğü hak eden insanlar olmuştur; Ama biz onlardan pek çoğuna sahip olmadık ve onlar bizim raflarımızda fakir bir figürden başka bir şey yapmıyorlar. İşlerin bizimle böyle olması üzücü, çünkü iyi bir denemeci akla gelebilecek en hoş arkadaştır.

Şimdi, şiir okumak, kendi ideal bir antolojisine sahip olmak ve bu sahiplikte, dışındaki tüm dünyanın antolojileriyle yetinememektir.

Shakespeare sık sık o kadar kötü yazar ki, onun fevkalade iyi yazabileceğine inanmakta tereddüt edersiniz; ya da bu şekilde ifade etmenin ahlaksız ve iğrenç görünmesi durumunda, sık sık o kadar iyi yazar ki, onun bu kadar kötü yazabileceğine inanamazsınız.

Dumas'ın hayatı sadece bir çaba ve başarı anıtı değil, aynı zamanda bir tür labirenttir. Takma adlar ve kılık değiştirmelerle, ani ve beklenmedik görünümlerle ve beklenmedik ve ani olarak geri çekilmelerle, skandallarla ve söylentilerle, her türden gizemlerle, tuzaklarla ve pusularla doludur.

Yıldız treni ve harika uyku armağanı ile gece.

Direğe ulaşacak kadar uzun olsaydım ya da okyanusu bir açıklıkta kavrayacak kadar uzun olsaydım, ruhum tarafından ölçülmeliydim. Zihin insanın standardıdır.

Ölmeliyiz, ama yaşayabiliriz ve dünya'nın ve güneşin harikası, kadın ve erkeğin sevinci ve onları bir yapan özlem içindir." (Bir Yaz Gecesinin Alacakaranlığı Arasında, 13-16)

Kalbini aç ve bizi içeri al, Aşk-aşk ve ben.

Yenilmez ruhum için tanrılara şükrediyorum.

Hayat, temellerinden temel taşının son kenarına, ölüme kadar her zerresinde yaşamaya değer.

Hayat - hayat - hayat olsun!

Hayat - hayat - hayat olsun! Dalga ve rüzgarın, İntikamcı'dan topuğuna uçan Baş Katil gibi, dünyanın ıssız haslıklarında ve vahşi atık yerlerinde fırtınaya girdiği kükreyen saatlerin bin katı daha iyi!

Hayat - bana sonuna kadar hayat ver, Varlığın en tepesinde, Kanımda bağıran savaş ruhu, Savaşın en kırmızı cehenneminden kapılıp sonsuz sükunete, ölümsüz, anlaşılmaz rüyaya atılabileceğimi.

Hayat - hayat - hayat! Ölümün bu tarafındaki tek harika şey bu, Baharın harikasında yürekten yürek!

Şehvet olan aşk, Mezardaki Kandildir. Şehvet olan aşk, Kasvetin Çağrısıdır. Şehvet olan aşk, Arzunun Temelidir. Şehvet olan aşk, Merkezli Ateştir. Böylece erkek ve kadın, denizin pınarları toprak oluncaya kadar tevekküllerini koruyacaklardır. Evet, Mezarın kenarları düşene kadar birbirleri kaybedecek ve kazanacaklar. Çünkü Aşkın çekişmesi en büyük çekişmedir Ve Aşkın sözü Hayatın Sözüdür. Ve söylenmemiş sözle gidenler, Yaşayanlar gibi görünseler de lanetlenmiş ve ölmüşlerdir.

Beni örten gecenin dışında, Siyah kutuptan direğe çukurdur, yenilmez ruhum için tanrılara ne olursa olsun teşekkür ederim. Durumun düştüğü debriyajda ne göz kırptım ne de yüksek sesle ağladım. Şans eseri başım kanlı ama eğilmemiş. Bu öfke ve gözyaşı yerinin ötesinde, gölgenin Dehşeti beliriyor Ve yine de yılların tehdidi Beni korkusuz buluyor ve bulacak. Kapının ne kadar dar olduğu, Parşömenin ne kadar ceza aldığı önemli değil, Kaderimin efendisiyim: Ruhumun kaptanıyım.

Bir yaz gecesinin alacakaranlığı ile bir yaz gününün şafağı arasında, uçarken geçerken bir havaya kapıldık ve eğilip kalmasını sağladık. Ve gecenin şafağıyla başlayan ve günün alacakaranlığıyla başlayan şey yapıldı; Çünkü kadın ve erkeğin yolu budur, Onları bir tehlike oluşturduğunda. Yay üstüne yay, gölgeden parıltıya, Dünya özgürce gürledi; Ve onun ve benimkinden başka işi neydi - Onun efendileri, ben ve o? Ölmeliyiz, ama yaşayabiliriz ve dünya'nın ve güneşin harikası, kadın ve erkeğin sevinci ve onları bir yapan özlem içindir.

Sivri eleştiri, doğruysa, genellikle sanatçıya içsel bir rahatlama hissi verir. Zarar veren eleştiri, küçümseyen, reddeden, alay eden veya kınayan eleştiridir.

İnsanlar alay edebilir ve dua edebilir, Ancak her zevki bir acıyla öderler.

Madam Hayat çiçek açan bir parçadır Ölüm her yerde dolanıyor: o odanın kiracısı, o merdivendeki kabadayı.

Öyleyse benim geçimim ol! Görevim tamamlandı ve uzun gün bitti, ücretlerim alındı ve kalbimde Biraz geç şarkı söyleyerek, Sessiz batıda toplanmama izin verin, Gün batımı görkemli ve sakin, Ölüm.

Şans eseri başım kanlı ama eğilmemiş.

Durumun çökmüş pençesinde, ne göz kırptım ne de yüksek sesle ağladım: Şansın kabarması altında başım kanlı ama eğilmemiş.