Mark Doty ünlü alıntılar

Görünüşe göre keder içinde olmak, aşık olmaktan farklı değil. Her iki eyalette de hayal gücü tamamen bir kişiyle meşgul. Sevgili, dünyanın kalbinde yaşar ve bir Roma olur: hissetme yollarının hepsi O'na götürür, hepsi O'ndan ilerler. Bize dokunan her şey o merkezle ilişkili gibi görünüyor: başka hiçbir duygusal yaşam yok, duygu evreninin dışında onun en önemli figürüne odaklanan bir yer yok.

Ne sandın, o neşe / hafif bir şey miydi?

Fenomenolog Gaston Bachelard, samimiyetin en yüksek değer olduğunu söylüyor. İlk başta bu ifadeye direniyorum. Sanatsal başarı ya da ahlaki cesaret ya da kahramanlık ya da fedakar eylemler ya da toplumsal değişim için çalışmaya ne dersiniz? Zenginlik ya da başarı ne olacak? Ve yine de bununla ilgili bir şey doğru geliyor, sonunda istediğimiz şeyin ilişkiye sokulmak, içeride, içeride olmak olduğu. Belki de bizim için bundan daha önemli bir şeyin olmadığı doğrudur.

Aşk, bence dünyaya açılan bir kapıdır, ondan kaçış değil.

Bozulan şey sıradan bir rutin olsa bile, tanıdık olanın güvenliğini kaybetmek rahatsız edicidir. Bu şiire başladığımda, Manhattan'daki eski berberimi kaybettiğim için yas tutuyordum ve yenimin tuhaflığını merak ediyordum. Şiirin yeraltı dünyasına gireceği ve daha derin bir konu açacağı hakkında hiçbir fikrim yoktu: eski yas rutininin devam eden gücü arabuluculuğa yardımcı oluyor ve kendi hayatta kalmamdaki garip, şaşkınlığım. Ev şimdi nerede? Her şeyin yok olabileceği ve bazen bize bir çeşit lütuf verildiği koşullu şimdiki zamanda.

Helena Mesa, kendi delinmiş vücudunu havaya asan bir performans sanatçısından alıntı yapıyor: "Güzel olan her şey, vücut askıya alındığında / askıya alındığında gerçekleşir. Mesa'nın şiirleri, lirik ve anlatı arasında, insanlar ve hayvanlar arasında, Latin Amerika ile ABD arasında, arzu ile yerine getirilmesinin zorluğu arasında ustaca askıya alınır. Su Altında At Dansı yaratıcı, müzikal ve güçlü bir başlangıçtır.

Bizi ve günlük geçişimizi içeren ve gerçekten de küçük yapılar, metaforlarım, savunmalarım yaptığım tüm değişen gelgit tiyatrosunu içerecek kadar büyük olan üzüntünün daha büyük gizeminin içindeki sorular. Buna karşı teoriler, şüpheler, güneş ışığında gelgit kadar parlak, tıpkı o parlaklığın yaptığı gibi sis veya yağmurda değişen kesinlikler oynuyorum.

Çalışırken biraz müziğe yöneldim...sonra gerçekten dans ettiğimin farkına vardım. Harika hissettiriyor, ancak kaslarımın ne kadar sert olduğunu, kendimi ne kadar sıkı tuttuğumu hissedebiliyorum...Çoğunlukla temkinli, uyuşuk, çelik gibi hareket ediyordum çünkü her an ezici bir kederle pusuya düşebileceğimi biliyorum. Ne zaman geleceğini asla bilemezsin, seni çözen kelime, jest veya biraz hafıza entirely...It önce her gün olur, sonra bir veya iki gün olmaz, sonra her sabah, her öğleden sonra kederin yıkandığı bir hafta olur.

Üzücü hikayeler bile eşlik eder. Ve belki de bu yüzden, size ait olmayan arkadaşça bir karanlığa bakmak için böyle bir tarih okuyabilirsiniz.

Öyle bir şey yok, dedi kraliçe, çok fazla payet gibi.

Tarih işte budur: bu kanalların üzerinden geçen, bu evlerde, bu sokaklarda kıvrılıp yeşeren onca yüzyıllık beden; aç kalan, bir araya gelen, ayrılan, devam eden, biriken, vazgeçen, yaşlanan ve parçalanan onca et. Lale gibi bedenler, ışığın taleplerine eğilmiş, çiçek açmış, harcanmış.

Ve sonra onu o yıpranmış bedenden bir öpücükle rahatlatırız ve fısıltı gibi, en kolay nefes gibi gider.

... tüm tehlikeler karşısında, tanrısız bir bölge gibi görünen yerde, sevgi ve sanat ajansları aracılığıyla ilerliyoruz.

Öfori cennetine, iyi şair cehennemi tanıtmalıdır. Kırık cennetler okumaya değer tek türdür.

İyileşmek nedir, bakış açılarındaki değişimden başka?

Herkesin istediğini istiyorum, bu yüzden hala nefes aldığımı biliyorum...

Burada ve gitti. İnsan olmanın ne demek olduğunu düşünüyorum, aynı anda hem biri hem de hiç kimse olmak, dünyada belirli bir kimliğe sahip olmak (isimlerimiz, kökenlerimiz, ailemiz ve duygusal bağlarımız) ve o sağlam bağları hissetmek. aynı zamanda çözülebilen bağlar kümesi, dikkat anları haline geldikçe uzaklaşıyoruz.

Duygusal iddialar her zaman bir kopuş biçimidir; Bireysel acının keskin, korkunç farkındalığı, kaybın keskin özelliği veya tutkunun şiddetli bireyselliği ile sıkıcı evrensel kesinlik duygusuyla yüzleşirler.

Dünyanın bir şiir haline getirilmeye razı olduğu o şanslı saatler vardır.

Hayatım boyunca sürekli azalan ama asla yok olmayan bir gelecekle yaşadım.

Konuşmanın dışında her zaman bir yönümüzün olduğunu düşünmek özgürleştiricidir, dilin ortak özelliği.

Çünkü altın yumurta bir zamanlar sepetimde parlıyordu, çocukluğum muazzam bir kararan su tabakasına dönüşmesine rağmen ben Nuh'dum ve onun gemisiydim ve içimdeki her hayvandan ikisi vardı

Dünyanın fiziksel yeniden keşfi sonsuzdur, acımasızdır, büyüleyicidir, kapsamlıdır; sağlam görünen hiçbir şey değildir. Eğer zaman içinde sadece kısa bir mesafede durabilseydiniz, fiziksel gerçekliğin ne kadar akıcı ve şekil değiştiren olacağını, her şeyin başka bir forma, hatta betona, hatta taşa doğru koştuğunu.

Bizimle hiçbir ilgisi olmayan felaketleri seviyoruz

Judith Barrington'un çarpıcı koleksiyonunda, Atlar ve insan ruhuinsan duyguları, özellikle bu konuşmacının sevdiği atlar olmak üzere hayvan arkadaşları tarafından başlatılır ve eşlik eder. İşte onlar tanıklar, ruhun yoldaşları ve insanlar kadar savunmasız ölümlüler. Sosyal ve politik olarak uyanık, ağıt yakan ve kutlayan Barrington'un tutkulu şiirleri, duygularının geniş yelpazesini anlatıyor.

Dünya Kalbini Kıracak. Keder, bazı yönlerden, sevginin uzun bir sonucu, kaybettiğimizi bilmenin, elde tutmanın, daha tam olarak değer vermenin içsel çalışması olabilir.

Bağlantı kurmayı özlüyoruz; Eğer yaparsak özgürlüğümüzün ve bireyselliğimizin ortadan kalkacağından korkuyoruz.

Keder bana bir seçenek gibi görünmüyor. Kederin değerli olduğunu düşünseniz de düşünmeseniz de, sizin için önemli olanı kaybedersiniz. Dünya kalbini kıracak. Bence kederin bize neler sunabileceğine bir baksak iyi olur. Tıpkı Rilke'nin kendinden şüphe duyma hakkında söylediği gibi: bu hiçbir yere gitmeyecek ve bu nedenle onun nasıl müttefikiniz olabileceğini düşünmeniz gerekiyor.

Bir köpekle yaşamayı seçmek, uzun bir yorumlama sürecine katılmayı kabul etmektir, kartların çoğunu insan elinde tutsa da karşılıklı bir anlaşmadır.

Şiirin bir amacı, elbette, onun ardından yankılanan bir sessizlik yaratmaktır; bu, şiirden önceki sessizlikten aşağı yukarı farklı bir anlam ifade eder.