Jane Hirshfield ünlü alıntılar

Bunu yapabilirsin, sana söylüyorum, buna izin var. Hayatınızın hikayesine yeniden başlayın.

Birkaç güzel an arasında ne kadar kırılganız.

Zen hemen hemen üç şeye iner - her şey değişir; her şey bağlı; dikkat et.

Kalbin menteşesinde ne kadar sessizce döndüğü.

Yazarken, ne olacağını bilmiyorum. Tam bir bilinmezlik, kavramın veya hedefin tamamen çıplaklığı koşuluyla başlıyorum. Bir kelime belirir, başka bir kelime belirir, bir görüntü. Bu bir gizeme doğru ilerliyor.

Şiirin birbirine bağlanmasının bir yolu zamanın ötesindedir. . . . Bir yazarın fiziksel deneyiminin yankısı, şiirini okuduğumuzda bize gelir.

Bir şiir gibi bir stüdyo, hayatınızın her bir parçasına ve biraz ötesine bakabileceğiniz bir samimiyet ve özgürlüktür.

Keder içinde korkusuzmuş gibi davran. Mutluluk içinde titreyin.

Hayat kısa. Ama arzu, arzu uzundur.

Yazıyorum çünkü yeni bir şiir şöyle dursun, yeni bir cümle yazmak, hem daha büyük bir varoluşun hem de derin bir gizemin eşiğini aşmaktır. Bir düşünce yoktu, o zaman öyle. Bir imge, bir hikaye, insan olmanın ne olduğu hakkında bir fikir yoktu, o zaman var. Her yeni şiirde, kalbe, dünyaya yeni gelen bir duygu kendini varlığa anlatır.

Bir ağaç köklerinde yaşar. Kökü değiştirirseniz, ağacı değiştirirsiniz. Kültür insanın içinde yaşar. İnsan kalbini değiştirirsen, kültür onu takip eder.

Tamamen alınan bir nefes; tamamen yazılmış, tamamen okunan bir şiir - böyle bir anda her şey olabilir.

Gebelik korumalı alan gerektirir; olgunlaşma hem dışa geçirgenlik hem de rahatsızlık vermemeyi gerektirir.

Bir kapı var. Açılıyor. Sonra kapanır. Ancak yerde kalan okunamayan bir kağıt parçası veya Mart ayında karın bıraktığı kırmızı yaprak gibi bir ışık kayması kalır

Tarih, mitoloji ve halk masalları, doğruyu söylediği için cezalandırılan insanların hikayeleriyle doludur. Sadece toplumun kurallarından muaf olan Aptalın tam bir özgürlükle konuşmasına izin verilir.

Çevrilemez düşünce en kesin olmalıdır.

Yanlış yalnızlık ruhu sirkeler, doğru yalnızlık onu yağlar.

Zen, dünyaya açık gözlerle bakıldığında neyin bilinebileceğini keşfetmek için bir dizi araçtan ziyade doktrin çalışmasıdır.

R P Blackmur, şiirin görevinin mevcut gerçeklik stokunu artırmak olduğunu söyledi.

Çünkü bu hayat bir kapı değil, içinden geçen attır.

Ses, daha soğuk olmak için denemelisin dedi. Hemen anladım. Tanrıların bedenleri gibi: bronzdan dökülmüş, taşa desteklenmiş. Sadece kalpsiz bir şey tüm ağırlığı taşıyabilir.

Şiirin eseri, varlığın açıklanması ve büyütülmesidir.

el değmemiş bazı dizeler gibi, kimse konuşmuyorken ses çıkarır. İşte o zaman aşk içimize kaydı.

Seni sonsuza dek seveceğimi düşündüm ve biraz, hala bir sandığa doğru hareket ettiğim, dizlerim bükülmüş veya bir erkeğe uzandığım şekilde olabilirim: ağacın tepesinde güneşte yatan üç veya dört meyve için uzanabileceğim gibi; çok olgun bundan başka her an derilerini ilk dokunuşta açarlar, tatlılık, tatlılık ve sıcaklık verirler ve o zamandan beri her seferinde içimde evet cevabı verirler.

Bir evin yanında genç bir sekoya ağacının büyümesine izin vermek aptallıktır. Bu tek hayatta bile seçim yapmak zorunda kalacaksın. O büyük sakin varlık, çorba tencereleri ve kitaplardan oluşan bu karmaşa - Zaten penceredeki ilk dal uçları. Yumuşakça, sakince, uçsuz bucaksız hayatınıza dokunur.

Ne tamamen kırılmış bir insan ne de tamamen bir bütün konuşabilir. Keder içinde korkusuzmuş gibi davran. Mutluluk içinde titreyin.

Her şeyin iki sonu vardır - bir at, bir ip parçası, bir telefon görüşmesi. Bir hayattan önce, hava. Ve sonra. Sessizlik sessizlik değil, bir işitme sınırıdır.

Kelimelerle yaşayan şey, öğrenmek için hangi kelimelere ihtiyaç duyulduğudur.

Rüya hayatında kasıtlı olarak her gece bir ev hakkında rüya görmeye başlamazsınız; Rüyanın kendisi, görünür hale gelmeye çalışan her şeye bakmanızda ısrar eder.

Yaratıcı her zaman bir rekombinasyon eylemidir ve yeni yan yana bir şey eklenir — çünkü kıvılcım yapmak iki şeyin birbirine çarpmasını gerektirir.

Bir paket katır, fazladan yer bırakmak için ağaçların arasına dikkat ederek yan çantaları taşırken ben keder taşır.

Kaderin kendin olmak, hem ceza hem de suç.

Tutkudan yoksun adalet başarısız olur, ihanet eder.

Ve iki kişi birbirini sevdiğinde, bedenlerinin arasında nasıl daha güçlü, daha koyu ve gururlu bir yara izi olduğunu görün; siyah kordonun onlardan hiçbir şeyin yırtamayacağı veya onaramayacağı tek bir kumaş yaptığını.

Bir mumun bile yakınında, görünür ısı. Yani aşık bir insanla.

Ay ışığı, soğuk şapelini parça parça karanlıktan yeniden inşa eder.

Her sabah sonuncusu kadar yenidir, akla hayale gelmeyen ilki kadar artmaz.

Şiirler, yalnızca geçiciliğimizin çetelesini ve bedelini ödememize değil, aynı zamanda sürekli şaşırtıcı bollukları içinde, bu hakaretin kederinden neşeye giden bir yolu algılamamıza da izin verir.

Bir çuval çuvalının taş veya kumla dolu olması gibi kişi de üzüntü doludur.

Metaforlar, mantıksal zihnin hemen önünden geçerek teninizin altına girer.

Zen bana nasıl dikkat edeceğimi, nasıl araştırılacağını, nasıl sorgulanacağını ve girileceğini, neler olup bittiğine nasıl devam edeceğimi - ya da en azından kalmaya çalışmak istediğimi - öğretti.

Metaforlar hayal gücü ve duyularla düşünür. İçlerindeki acı biberler ağızda ve zihinde patlar.

Kedi sözlüğünde merhamet eksik.

Bir kapıyı yeterince açık bırakırsanız bir kedi içeri girer. Yemeği bırak, kalacak.

Bu bahçe bir metafor değil - daha çok, her zaman olduğu gibi elinden gelen her şeyi kullanarak sizi kendi içine yutan bir görev.

Sonbaharın sıcağı yazın sıcağından farklıdır. Biri elmaları olgunlaştırır, diğeri elma şarabına dönüştürür.

Ölüm örgüsü ne güzel. Neredeyse içini görebiliyorsun.

Fark edilmeyen bir anda, bir hayatın silinmez mürekkeple yazıldığını anlamaya başladım.

Varoluşun kendisi bir şaşkınlık değilse de hiçbir şeydir. İyi şiirler hayret uyandırır.

Şiirler. . . parfüm şişeleri anlık olarak durdurulamaz mı? Serbest bıraktıkları şey uçucudur ve yok olur ve yine de tekrar serbest bırakılabilir mi,