Howard Nemerov ünlü alıntılar

Evrendeki hiçbir şey ışık hızında seyahat edemez, derler, gölgenin hızını unutarak.

Öğretmen, bir kere bile bir şey söylemeyen kişidir.

Bildiklerini yaz. Bu size çok fazla boş zaman bırakacaktır.

Şiirde çok şey tesadüfen olur.

Tek çıkış yolu geçiştir, tıpkı ölmekten başka ölümden kaçamayacağınız gibi. Yazamamak, şu an için olan bu yapamamayı yazılı olarak incelemelisiniz - bundan böyle?- mahkum edildiğin konu.

Başarının sırları iyi bir eş ve istikrarlı bir iştir. Karım söyledi.

Ne formlardan ne de özgürlükten asla vazgeçmedim. Özgür şiir denebilecek şeylerin çoğunun ilk kitabımda olduğunu hayal ediyorum. Bunu oldukça erken atlattım.

Bana modern bir şair hakkında dönem ödevi yapması gerektiğini yazan çocuğu sevdim ve beni yapıyordu çünkü iki kez şiir okuman gerektiğini söyleseler de, tek denemede benimkiyle başa çıkabileceğini buldu.

Tarih, başa çıkmamız gereken o muhteşem ve gerekli yanılsamalardan biridir. Bu, dünyamızla onsuz yaşayamayacağımız imkansız genellemelerle başa çıkmanın yollarından biridir.

Artık özgür ayetin ne olduğu konusunda net değilim. Bilmemeyi öğrendiğin şeylerden biri de bu.

Bir tarih, uygun tarihten çok farklıdır.

Bazen şiir içinde bir şiir yapmaktan bahsederim.

Zamanımın kulesinde, tanıdık kalıntılar arasında yükseğe çıkana kadar, kaza, hastalık, adalet, savaş ve suç için ağlamaya başladım, Çünkü hepsi öldü, çünkü ölmek zorundaydım. Kar yağdı, ağaçlar durdu, söz tutuldu Ve uyuduğum bir çocuk.

Hareketsiz havada ve hala yaz aylarında Bir yaprak buna yettiğinde, gitmeye karar veriyor gibi görünüyor; Bir bilge kadar iyi, yolda kopuk bir şekilde sürükleniyor.

Bazen bir öğrenci yazar gerçekten güzel ve dokunaklı bir şey bulur ve bunun bir kaza mı yoksa harika bir şeyin ilk patlaması mı olduğunu yıllarca bilemezsiniz.

Din ve bilim hem barışı savunur (hem de profesörlerin samimiyetinden şüphe edilmez), ancak her birinin devam eden veya düşünülen herhangi bir savaşta her zaman baskın bir rolü olduğu ortaya çıkar.

Hem şair hem ressam dilin ardındaki sessizliğe, dilin içindeki sessizliğe ulaşmak ister. Hem ressam hem de şair, çalışmalarının sadece gün ışığında değil (illüzyonist sihir ne olursa olsun) içeriden parlamasını ister.

Yazarken, birinin yaptığınızdan farklı düşünebileceği aklınıza gelmez.

Ruh dünyası benimle iletişim kurmayı kabul etmiyor, bu yüzden oldukça eşit.

Çocuklar, şanlı olmak üzücüdür.

Pullar neden krallar ve başkanlarla süslenir? Böylece onların arka kısımlarını yalayıp başlarını çarpabiliriz.

Çoğunlukla düşünce ve ayet ayrılmaz bir şekilde gelir. Şiir Şiirimde, nasıl yaptığımı anlatmaya geldiğim kadar yakın.

Shakespeare aynı hikayeleri o kadar çok kılıkla defalarca anlatır ki fark etmeniz uzun zaman alır.

Mutlak güç kesinlikle yozlaştırır; ve kişisel sorumluluğunuzu size bakmayı vaat eden bir hükümete teslim ederseniz, onlar yalnızca kendilerine bakacaklardır.

Her şey benim için bir eğitimdir (Öğrencilerim için ne olduğunu Tanrı bilir).

Bir planım var ama pek bir şey olmuyor.

Umduğum şeyi mantıklı kılmakta ısrar ediyorum, böylece okuyucunun takip edebileceği her zaman tutarlı bir anlatı veya argüman var.

Bence sanatımızı ayıran bir şey var - düşünmüyoruz. Düşünmüyoruz. Bize geldiği için küçük bir mısra yazıyoruz.

Modern yazarlar hikaye anlatmaktan vazgeçtiklerinde, sahip olduğumuz en büyük şeyden vazgeçtiler.

Robert Frost her zaman önce son satırı düşünmemen gerektiğini söylerdi, yoksa bu sadece sahte bir şiirdir, gerçek değil. Kabul etmeye meyilliyim.

Şiirlerin bir şekilde buzdağları gibi olduğu söylenebilir: yığınlarının yalnızca üçte biri sayfanın yüzeyinin üzerinde görünür.

Hiçbir şeyi başarabilen politik bir şiir okumadım. Şiir bir şeyler olmasını sağlar, ancak nadiren şairin istediği şey olur.

Daha kolay olsaydı iambik pentametre ile konuşurdum.

Bütün çocuklarımı severim, çömelmiş ve çirkin olanları bile.

Yıllardır bazı şiirlerin son satırını düşündüm ve denedim, İşe yaramayacaktı çünkü son satır şiir için çok güzeldi.

İncil'in güzel yanı, size çok fazla gerçek vermemesidir. İki buçuk satır ve size tüm hikayeyi anlatıyor ve bu size nasıl olmuş olabileceğini detaylandırmak için büyük bir özgürlük bırakıyor.

Şiirde, esas olarak Eliot ve Pound ile ilişkilendirilen bir devrim olduğunu düşünüyorum; ama belki de devrimlerin doğası ya da tarihin doğası gereği, yeniliklerinin daha sonra önemsiz ya da teknik numaralardan ayırt edilemez görünmesi gerekir.

Orta sınıftan bir Yahudi Püriten için roman ciddidir, roman iştir, roman vicdani bir uygulamadır neden, roman pratikte yeniden perakende işidir.

Robert Frost hayattayken, diğer New England şairi olarak biliniyordum, ki bu neredeyse hiç bilinmiyordu.

Yazmaya başladığımda en büyük etki T.S. Eliot ve ondan sonra William Butler Yeats oldu.

Tarihçi, davanın gerçeklerini ayırt edebildiği şeyden son derece sorumludur, ancak bir dava açmazsa hiçbir şey değildir.

Arada bir aklına bir düşünce gelir ve kafiyeli söylersin.

Genellemelerin zihni büyük dış mekanlardan korumak için çalıştığı yeterince açık; Bunun aslında onların ilk amaçları olması mümkün mü?

Dil dikkat çekicidir, matematiğin ve mantığın aşırı kısıtlamaları dışında, asla sadece konuşması gereken şey hakkında konuşamaz, ancak her zaman etrafa yayılır.