Reginald Horace Blyth ünlü alıntılar

Böylece görüyoruz ki önemli olan öldürmek ya da hayat vermek, içmek ya da içmemek, kasabada ya da kırda yaşamak, şanssız ya da şanslı olmak, kazanmak ya da kaybetmek değil. Nasıl kazanırız, nasıl kaybederiz, nasıl yaşarız ya da ölürüz, sonunda nasıl seçeriz....

Ya da bunu başka bir şekilde ifade etmek gerekirse, Profesör Suzuki'nin bana önerdiği gibi, kendi doğamızı görmekle bağlantılı olarak şiir, gördüğümüz şeydir, ama gören ve bir olandır; görmeden bir şey olmaz, bir şey olmaz, görmez. Ne keşif ne de yaratma vardır: sadece mükemmel, bölünmez deneyim.

Yürüyoruz ve dinimiz nasıl yürüdüğümüz konusunda en aptal ve en duyarsız kişiye bile gösteriliyor. Ya da daha doğru söylemek gerekirse, bu dünyada yaşamak, seçmek, yürümeyi seçmek anlamına gelir ve yürümeyi seçtiğimiz yol, yürüyüşün kendisinde yanılmaz ve mükemmel bir şekilde ifade edilir. Hiçbir şey onu gizleyemez. Sıradan bir adamın ve aydınlanmış bir adamın yürüyüşü, bir yılan ve bir zürafanınki kadar farklıdır.

R. H. Blyth ile ilgili olarak: Blyth'in dört ciltlik Haiku'su bu dönemde özellikle popüler hale geldi [1950'ler] çünkü çevirileri, haiku'nun Zen'in şiirsel ifadesi olduğu varsayımına dayanıyordu. Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, kitapları the Beat school'un, özellikle Allen Ginsberg, Gary Snyder ve Jack Kerouac gibi yazarların dikkatini çekti ve bunların hepsi Zen'e önceden ilgi duyuyordu.

R. H. Blyth ile ilgili olarak: Çeviriler için en iyi kitaplar hala R. H. Blyth'e ait kitaplardır. . . .

R. H. Blyth ile ilgili olarak: Saijiki'ye dayanan ingilizce'deki ilk kitap, R. H. Blyth'in 1949'dan 1952'ye kadar dört cilt halinde yayınlanan Haiku'dur. İlk arka plan cildinden sonra, kalan üçü, tümü mevsime göre ve mevsimler içinde geleneksel kategorilere ve yaklaşık üç yüz mevsimsel konuya göre düzenlenmiş, çevirileri olan bir Japonca haiku koleksiyonundan oluşur.

R. H. Blyth ile ilgili olarak: Blyth bazen tehlikelidir, doğal olarak, kendisi yüksek elli eski bir şiir olduğu için, ama aynı zamanda yücedir - ve yine de güvenlik için şiire gider.

Hiçbir şey insanı sanıldığı kadar bölemez.

Zen, dünyanın simgeselleşmemesidir.

Esas olan cevap değil, sorulardır; cevaplar aslında sorulardaki yaşamın ölümüdür.

Zen, içgörü oyunudur, sosyal maskelerin altında kim olduğunuzu keşfetme oyunudur.

Hayatımızın amacı şeylere bakmak, dinlemek, dokunmak, tatmaktır. Onlar olmadan - bu çubuklar, taşlar, tüyler, kabuklar - Tanrı yoktur.

Sadece haiku'nun belirli bir fenomen grubunu diğerlerinden ayırdığı kısalık değil; ne de bütün bir deneyim dünyasını ortaya çıkardığı düşündürücülüğü. Sadece bize yılın çeyreği hissi veren mevsim kelimesini dikkate değer kullanımında değil; ne de her yeri kaplayan hafif mizahı. Kendine özgü niteliği, kendi kendini yok eden, kendi kendini yok eden doğasıdır ve bu sayede, diğer herhangi bir edebiyat biçiminden daha çok, kendi içindeki şeyi kavramamızı sağlar.

Hayatı (oyun) olarak gören evrenin Benliği veya Tanrısı hakkında bir Hindu efsanesi vardır. Fakat Benlik, var olan ve var olan her şey olduğu ve dolayısıyla oynayacak ayrı kimsesi olmadığı için, kozmik saklambaç oyununu kendisiyle oynar... her zaman gerçekte kim olduğunu unutuyor. Ancak sonunda Benlik, birçok hayalinden ve fantezisinden uyanır ve Kozmosun asla doğmayan ve asla ölmeyen ebedi Benliği olan gerçek kimliğini hatırlar.

İnsanlar arasında minnettar ve nankör insanlardan daha büyük bir fark yoktur.

Ben de bir kediye sahip olmanın bir İncil'e sahip olmaktan daha önemli olduğunu düşünüyorum.

Bunlar, haiku'nun yaratılmasının ve takdir edilmesinin talep ettiği zihin durumunun özelliklerinden bazılarıdır: Bencillik, Yalnızlık, Minnettar Kabul, Sözsüzlük, Entelektüellik, Çelişki, Mizah, Özgürlük, Ahlaksızlık, Sadelik, Önemlilik, Sevgi ve Cesaret.

Çamur dünyadaki en şiirsel şeydir.

Bir haiku, şeylerin yaşamını gördüğümüz geçici bir aydınlanmanın ifadesidir.

Güneş parlar, kar yağar, dağlar yükselir ve vadiler batar, gece derinleşir ve gündüze dönüşür, ancak böyle şeylere nadiren katılırız. . . . Bu şeylerin anlatılamaz anlamını kavradığımızda, bu hayattır, bu yaşamaktır. Bunu günde yirmi dört saat yapmak Haiku'nun Yoludur. Hayatı daha bol yaşıyor.

Bütün insanlar mekanik, şiirsel olmayan hayatlar sürüyorsa, bu gerçek nihilizmdir, dünyanın gerçek yıkımıdır.

Doğa sevgisi dindir ve bu din şiirdir; Bu üç şey bir şeydir. Bu, haiku şairlerinin söylenmemiş inancıdır.

Zen zihinsiz bir faaliyettir, yani Zihin dolu bir faaliyettir ve zihni vurgulamak ve düşüncelere ve eylemlerin kendilerine bakacağını söylemek genellikle tavsiye edilebilir.