Leland Ryken ünlü alıntılar

Batı kültürünün sekülerleşmesine, sanatın Hıristiyanlığın yerini alacak ikame bir din konumuna yükselmesi eşlik etti.

Püriten düşüncede, Hıristiyan yaşamı, tam bir enerji kotası gerektiren kahramanca bir girişimdi.

İncil metninin bu kadar çelişkili yorumuyla halk, İncil'in ne dediğini gerçekten bilebileceğimize olan güvenini kaybetti. Bu şüphecilikten Mukaddes Kitabın söylediklerine kayıtsız kalmaya doğru atılmış kolay bir adımdır.

İnsanları işlerine çağıran Tanrı olduğu için işçi, Tanrı'ya hizmet eden bir kahya olur.

Edebiyat, anlamlarını mümkün olduğunca somut olarak somutlaştırır. Edebiyatın bir konu hakkında verdiği bilgi, bir deneyimle (dolaylı olarak) yaşayarak elde edilen bilgi türüdür.

Edebiyat, gerçekliği ve insan deneyimini başlangıç noktası olarak alır, onu hayal gücüyle dönüştürür ve okurları, tamamen hayali bir aleme yaptıkları geziler nedeniyle, onu yenilenmiş bir anlayışla ve ona duyulan coşkuyla hayata döndürür.

Püritenler servetin tehlikelerine takıntılıydılar.

Bir Hıristiyan edebiyat felsefesi, herhangi bir edebiyat felsefesinin ele aldığı konuların aynı gündemiyle başlar. Ayırt edici özelliği, bu konuları Hıristiyan inancıyla ilişkilendirmesidir.

Benim iddiam, edebi yaklaşımın İncil'i okumak ve yorumlamak için gerekli bir yol olduğu, haksız yere ihmal edilmiş bir yaklaşım olduğu yönündedir. Bu ihmale rağmen, edebi yaklaşım her fırsatta incil bilginlerinin incil metninin orijinal, amaçlanan anlamını geri kazanmak için yaptıklarına dayanır.

Püritenliği düşündüğünüzde, Viktorya Dönemi dini ikiyüzlülüğüne uygulanan argo 'Püritenlik' teriminden kurtularak başlamalısınız. Bu, on yedinci yüzyıl Püritenliği için geçerli değildir.

Yazarlar, görevleri ve yöntemleri hakkındaki tüm yararlı bilgilerden kendileri yararlanır. Okuyucular, sırayla, yazarın çalışmaları hakkındaki bilgilerle zenginleştirilmiş edebiyat anlayışına ve takdirine sahip olabilirler.

Püritenler kiliselerden organları ve resimleri çıkardılar, ancak evlerinde özel kullanım için satın aldılar.

İncil açıkça karışık bir kitaptır. Edebi ve edebi olmayan (açıklayıcı, açıklayıcı) yazılar, bu eşsiz kitabın kapaklarında yan yana bulunur.

Yirminci yüzyılda hiçbir grup insan Püritenlerden daha haksız yere aşağılanmamıştır. Sonuç olarak, Püritenlere muazzam bir kültürel olarak kökleşmiş önyargı bagajıyla yaklaşıyoruz.

Püritenlik genç ve güçlü bir hareketti.

Püritenler için Tanrı merkezli yaşam, manevi ve ahlaki kutsallık arayışını yaşamın en büyük işi yapmak anlamına geliyordu.

Mukaddes Kitabı incelerken sessiz bir devrim yaşanıyor. Merkezinde, Mukaddes Kitabın bir edebiyat eseri olduğu ve edebi inceleme yöntemlerinin Mukaddes Kitaptaki tüm çalışmaların gerekli bir parçası olduğu konusunda artan bir farkındalık var.

William Perkins, "Bir insanın çağrısının sonu, kendisi için zenginlik toplamak değil, insana hizmet etmek ve tüm insanların iyiliğini aramak için Tanrı'ya hizmet etmektir" dedi.

Kurgunun faydasız olduğu doğru değildir. Kurgunun kullanımları edebiyatın kullanımları ile eş anlamlıdır. Bunlar arasında ferahlık, yaşamın netleştirilmesi, öz farkındalık, deneyim yelpazemizin genişletilmesi ve anlayış ve keşif, algı, yoğunlaşma, ifade, güzellik ve anlayış duygumuzun genişlemesi yer alır. Genel olarak edebiyat gibi kurgu da bir keşif, algılama, yoğunlaştırma, ifade etme, güzellik ve anlama biçimidir. Bütün bunlar buysa, zamanın meşru bir kullanımı olup olmadığı sorusu ortaya çıkmamalıdır bile.

Püritenlerin yaşamdaki öncelik duygusu, onların en güçlü yanlarından biriydi. Tanrı'yı ilk sıraya koymak ve Tanrı ile ilgili diğer her şeye değer vermek, tekrarlayan bir Püriten temaydı.

Okuyucular mükemmel olanı hedeflemelidir. Mukaddes Kitabın yerine geçen bir kitabı okumayı reddetmeliler. Onları daha yüksek benliklerine ya da şu anki kazanım düzeylerinden daha yüksek bir şeye çağıran bir İncil istemeliler.

İncil çevirisinin amacı, orijinal metne karşı şeffaf olmaktır - incil yazarlarının gerçekte ne yazdığını mümkün olduğunca net görmek.

Tanrı merkezli yaşamı vurgulamak, günlük dünyevi yaşamdan başka bir dünyanın geri çekilmesine yol açabilir.

En eski sanat teorisi, sanatı gerçekliğin taklidi (mimesisi) olarak gören Yunanlılara aittir. Bu teorinin gücü, sanatın materyallerini gerçek hayattan nasıl aldığını açıklamasıdır.